mówimy do siebie w jakiejś obłędnej nadziei, że uda nam się porozumieć, że nasze słowa są jednak podobne. Ale dużo łatwiej zrozumieć napisane na papierze liczby i zbudować most niż zrozumieć opowieść o uczuciach drugiego człowieka. Bo mówimy różnymi językami. I nagle zdajemy sobie sprawę, że wyrastają między nami zamknięte drzwi do łazienki. Znamy je, ale nie wiemy, co też się za nimi dzieje.<br>W takim przypadku jesteśmy bardzo samotni. Najgorsza samotność jest wśród ludzi. Przypomina mi to sytuację, gdy pewna dziewczyna została przez pomyłkę - a może dla żartu? - zamknięta za dźwiękoszczelną szybą. Widać ją było doskonale, ale żaden dźwięk nie