jednego z waszych zadżumionych. Siny już był prawie, gdy wynosiła go z domu służba sanitarna. Kiedy ułożyć go chciano na wspólnym wozie, wyrwał się z krzykiem: "Nie kładźcie mnie tam! Tam są zadżumieni!" Wpakowano go przemocą. Rzucał się, kopał i gryzł, gdy zaś wepchnięto go wreszcie i zatrzaśnięto za nim drzwiczki, nagle posiniał i stężał &lt;page nr=119&gt;.<br> Strach przed śmiercią przyśpieszył zbyt powoli zbliżającą się śmierć.<br>Patrzyłem w te oczy rozszerzone śmiertelną trwogą i zrozumiałem wówczas, że ten strach właśnie jest motorem i dźwignią całej waszej olbrzymiej kultury. Ten lęk, ten pęd do utrwalenia się za wszelką cenę, wbrew logicznej nieuchronności śmierci, popychał