Nie mam nad tym władzy. Brnę jakoś z dnia na dzień. Moja równowaga psychiczna grozi wybuchem. Spędzam dni oderwana od rzeczywistości i pochłonięta własnymi myślami. Wypełniam obowiązki jak należy, ale nigdy nie jestem obecna całą sobą.<br>Czy to niedługo minie?<br>... Nie jestem na tyle obojętna by tkwić w tym stanie ducha przez dłuższy czas...&lt;/&gt;<br> <br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;walka&lt;/&gt; <br><br>Nałożyłam półuśmiech na twarz<br>Otuliłam się obojętnością<br>Do plecaka włożyłam dobry nastrój<br>Spryskałam się delikatną mgiełką wiary w lepsze jutro<br>I wyruszam w podróż<br>By bohatersko obronić<br>MOJE PRWADZIWE JA &lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt; ból istnienia&lt;/&gt; <br><br>Skryłam swą kobiecość w nagannym stroju<br>Schowałam inteligencję<br>Zamknęłam usta<br>Chcę przestać istnieć<br>Na