jest moralne; to, co ją hamuje, jest niemoralne. W tym miejscu bardzo pięknie można wykorzystać doktrynę o kreacjonizmie ewolucyjnym: człowiek został stworzony przez Boga, ale został stworzony w stanie niegotowym. Wysiłek włożony przez człowieka w swoją duchową ewolucję jest udziałem we własnym tworzeniu. Ewolucja jest dalszym ciągiem kreacji.<br> Ale ewolucja duchowa rzadko, i tylko przez krótkie okresy, odbywa się liniowo, po prostej gładko wznoszącej się ku górze. Z reguły dokonuje się ona wzdłuż bardzo poplątanej krzywej. Świadome wprowadzanie ładu we własnej osobowości, na przekór inercji organizmu i środowiska, stawia problem sensu. Bo w ewolucji duchowej człowieka idzie o coś więcej niż