Świątki, z grupą praską. Za pielgrzymkę główną uważano tę, która przychodziła do Częstochowy na 15 sierpnia. Wyruszała ona z kościoła paulińskiego w Warszawie i wracała również pieszo. W owym czasie (po Powstaniu Styczniowym) księżom nie wolno było uczestniczyć w pielgrzymkach. Była to jedna z szeregu represji za rolę, jaką odegrało duchowieństwo w odrodzeniu ducha patriotycznego i za udział w Powstaniu. Również tylko niektórzy biskupi mogli bywać na Jasnej Górze. Pielgrzymki były więc prowadzone przez bractwa lub innych świeckich przewodników. Do legendy przeszedł jeden z nich, Stanisław Dąbrowski, który prowadził je 40 razy. Wygłaszał przemówienia (dziś powiedzielibyśmy konferencje), intonował pieśni, prowadził modlitwy