w połowie ubiegłego wieku w Murzasichlu, na Budzów Wierchu. - W zimie - gdy był dzieckiem - chodził w ogromnym kożuchu i mówił: mróz jak <orig>diasi</>. Dlatego później nazwano go Mrozem - objaśnia Krzysztof Trebunia Tutka, prawnuk Stanisława Budza. - Nikt już dzisiaj nie pamięta od kiedy zaczął grać i od kogo nauczył się wykonywać dudy podhalańskie. Prawdopodobnie w młodych latach, pasąc owce na hali wsłuchiwał się w brzmienie dawnych instrumentów pasterskich - piszczałek, fujar czy <dialect>trombit</>. Ponadto w tym czasie na weselach grywało tylko dwóch muzykantów - skrzypek na <dialect>złóbcokach</> i basista. Zapewne i tych dwóch trudno było znaleźć, dlatego też Stanisław wybrał dudy jako instrument bardziej