był bardziej radykalny. Zawierał postulat nietykalności osobistej w duchu przyrzeczenia Szujskiego, ale zastrzegał zachowanie niewoli chołopów oraz przywiązanie do ziemi włościan (krestjan), zakazywał przyjmowania cudzych poddanych. Władzę miał car dzielić z dumą bojarską i soborem ziemskim. Ten ostatni miał charakter organu zatwierdzającego nowe prawa i rozstrzygającego spory. Na co dzień duma bojarska miała pełnić funkcje najwyższego sądu, bez jej zgody nie wolno było nikogo karać, nie wolno też było nakładać nowych podatków. Układ zapewniał też dworianom możliwość awansu, a także prawo wyjazdu za granicę w celu kształcenia się. Gwarantowano nienaruszalność pozycji Kościoła prawosławnego.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br> Jednak ruch powstańczy ogarniał coraz szersze kręgi społeczne