Pierwsze co się nasuwa - uczucie, że człowiek znalazł się w baśniowym świecie. Tatry przypominają mi potężnych i milczących Atlasów, podpierających niebo koloru indygo i dumnie patrzących z wysoka na miniaturowe miasteczko, chroniąc je od wędrownych wiatrów.<br>Tutaj - szczególna cisza, która sprawia, że chce się śpiewać smutne pieśni. Być może stąd dumna miejscowa ludność - górale tak lubią śpiewać?!<br>Zakopane zdumiewa oryginalnością miejscowej architektury, obfitością zieleni, zadziwiającą starannością i różnorodnością kolorów swoich krętych uliczek. Komfort i przytulność czuje się wszędzie - w hotelu, restauracji, sklepie, parku. Spacer zakopiańskimi ulicami uspokaja i usposabia do zgody i pokoju, a czyste świeże powietrze Tatr upaja, dodaje energii