z babcią. Babcia zresztą siedzi teraz z wnuczkiem w pokoju i co chwila mówi mu coś głębokim basem. Odpowiedzi wnuczka są o całą oktawę wyższe. Są to zawsze dwukwestie. Bas babci i wyższa o całą oktawę odpowiedź. Potem pauza... Pani Merteuil ma włosy na mokro zaczesane do góry. Uwypukla to dumne, wysoko sklepione czoło. We włosach coś lśni. Migoczą co chwila i skaczą jak iskry do oczu złociste i srebrne błyski. Pies przestał szczekać, teraz wierci się, merda ogonem i czeka na jakiś kąsek... Śmierdzi. Pogłaskałem go i teraz mam to wszystko na dłoni...Wtamtym pokoju zaś rośnie magazyn jakichś egzystencjalnych