marynarzy, co latami bez baby i ziemi po oceanach żeglują. "Czekaj - mówi bunkrowiec do drugiego bunkrowca - spuść portki, ja bede baran, a ty bedziesz owca!... I w garść splunie, na szczęście... i w to złote runo! Da­waaaaj!... A potem już bez mitologicznych odniesień, tak po prostu, rżnęli się w dupę, że betonowy buduar nie nadążał z echem. Raj se zainstalowali! <br>Pobladł Hans. Stanął. "Mów spokojnie". <br>- Herr Doktor... Trudno mi... przyzwyczajonemu do badania faktów, które decydowały o przebiegu wydarzeń militarnych... trudno mi wchodzić w spór z wyobraźnią... i do tego jakby oślepioną reflektorami rodem z nocnych lokali... Pan poluje na skandal