bez ograniczeń z powodu kaprysu. Nie byłoby błękitnych i czarnych. Studiowałbym historię, a nie politykę, tak jak oni chcieli."<br>"To byłoby piękne. Ale by to stało się rzeczywistością, musimy przeżyć."<br>Wiatr dął coraz silniej. Zwinięto resztę żagli. Przy sterze tkwili czujnie sternik i bosman. Zapędzono nas pod pokład, do mrocznych, dusznych kajut. Statek dzielnie wspinał się na kolejne fale, by za chwilę zwalić się ciężko w następną morską dolinę. Bardzo starałem się pokazać dobrą formę, lecz niestety, robiło mi się coraz bardziej niedobrze. Trudne, wręcz niemożliwe jest granie roli przywódcy, gdy żołądek uparcie podchodzi do gardła. Jedynym pocieszeniem mógł być tylko