Na pozór nie zorganizowana i chaotyczna, w istocie zaplanowana do najdrobniejszych szczegółów. Sala była niewielka, półokrągła, wystarczająca dla potrzeb bombowo-rozpoznawczego pułku. w półkolistej ścianie widniały dwa wielkie okna przysłonięte teraz zasłonami. Na środku stały dwa duże stoły dziwnej konstrukcji: stoły-przeglądarki filmów.<br>Jego film, na którym ktoś koślawo napisał dużymi literami "Babicz-Sochaczew", suszył się na stojaku. Szef interpretatorów przyjrzał mu się dokładnie w jego obecności, przywołał kogoś z obsługi i przez kilkanaście sekund dyskutowali nad czymś, od czasu do czasu spoglądając w jego stronę. Potem delikatnie rozłożył go na stole. w ostrym świetle lamp widać było dosłownie wszystko. Ale on