do tylnej kieszeni, gdzie zawsze mieliśmy już teraz na wszelki wypadek papier toaletowy, który zastępował liście łopianu i co gładsze kamyczki...<br>i wracając, słyszeliśmy głosy przerażonych kolegów: w cieniu skał żyły skorpiony i mimo iż znaliśmy je z Esfahanu, budziły w nas lęk i przerażenie, chociaż raz Felek wyciągnął w dwójce z kieszeni pudełko od zapałek, w którym przechowywał nie lada jaki okaz tego owada, a więc nic dziwnego, że dziewczyny piszczały ze strachu, a Felek musiał co sił w długich nogach umykać przed oburzonymi siostrzyczkami zakonnymi w białych skrzydlatych kornetach,<br>a ten postój rzeczywiście dobrze mi zrobił: bladość ustąpiła z