ulubienicy Warszawy, wielkiej aktorki. Nawet mi przez myśl nie przeszło, że zawodowo parał się sceną.<br>Wysoki, szczupły, bardzo przystojny, był wzorem elegancji i dobrego wychowania. O tej zewnętrznej elegancji oczywiście nie było mowy, bo wszyscy wówczas chodziliśmy, w czym kto miał, ale jego gesty, zdania dowodziły kindersztuby wysokiej miary. W dwudziestoleciu, po zaniechaniu teatru, napisał kilka książek, jak O Twardowskim, synu ziemianki, obywatelu piekieł, dziś księżycowym lokatorze czy powieść o Juliuszu Słowackim. A po wojnie wspomnienia o Warszawie Cóż to za nieznajome miasto.<br>Pisał również wiersze klasycystyczne. Rozmowa z nim zawsze pozostawiała we mnie urokliwe wrażenie. Często zachodził do biura, czy