wszystko są dosłowne lub niemal dosłowne wypowiedzi Berenta.<br> W całej twórczości Berenta odnaleźć można powtarzająca się metaforę siewnego ziarna, symbolu wiecznej możliwości przebudzenia, wiecznej możliwości odrodzenia się życia. Ziarno dojrzewa w ukryciu, pod ziemią, jest niewidoczne dla ludzkich oczu - owoc wydaje dopiero po pewnym czasie. Jest to metafora tak samo dwuznaczna, jak w ogóle dwuznaczny jest mit Persefony. Ziarna dojrzewają w ukryciu i właściwie nie wiadomo, co się z nimi dzieje, co z nich wyrośnie. Dzieje obfitują w okoliczności sprawiające, że drożdże życia mogą stać się trucizną, niewidocznym, jak pisze Berent, jadem. Tak dzieje się np. wtedy, gdy idee zostają zepchnięte