dziesięć lat temu... - zamruczał pod nosem.<br>Zaparł nogi o dno i rozpoczął rytmiczne ruchy ramion, pluszcząc oraz ochlapując sobie ubranie bryzgami spod niewprawnie zanurzanych wioseł.<br>Dłonie piekły okropnie, ale wiosłował uparcie, nie zwracając na to uwagi. Ktoś machał i wołał do niego z brzegu, lecz on pilnował tylko kierunku i dygotał cały, bo na wodzie było dokuczliwie chłodno.<br>Wreszcie deski zaszurały o piach. Wyskoczył na ląd z butami w ręku, mocząc stopy i sykając z zimna.<br>Minął równo ułożone sągi drzewa i wyszedł prosto na drogę, której przedzielone pasem zeschłej trawy koleiny prowadziły w las, potężniejący o zmroku, przygniatający ciemnym masywem