modeli konceptualnie bogatszych, dostosowanych do wybranych klas rzeczywistych sytuacji konfliktu i z tego powodu łatwiej stosowalnych. Taki trend badawczy daje się zauważyć obecnie. Jego przykładem jest Colemana gra "wymiany władzy", opisana wcześniej. Wymienię kilka innych przykładów pokazujących potencjalną użyteczność tego podejścia dla nauk społecznych.<br> Jeden z nich, tak zwany uogólniony dylemat więźnia, można opisać następująco. W n-osobowym społeczeństwie każda jednostka ma do wyboru dwie alternatywy: kooperować albo zachować się egoistycznie. Wypłata dla każdego członka społeczeństwa jest ściśle rosnącą funkcją liczby osób, które wybrały zachowanie kooperacyjne, lecz "egoiści" otrzymują dodatkowo premię, która stanowi zachętę do zachowania niekooperacyjnego (defect). Odpowiednia manipulacja parametrami