Sobotka musiał opuścić swój ministerialny fotel. Żadnych konsekwencji nie poniósł jednak jego przełożony, który w hierarchii partyjnej nawet awansował, zostając przewodniczącym klubu sejmowego SLD. I to najlepiej pokazuje odległość, jaka dzieli polityczne obyczaje III Rzeczpospolitej od standardów europejskich.<br>W każdej zdrowej demokracji konsekwencją afery starachowickiej byłaby wszak nie tylko natychmiastowa dymisja Zbigniewa Sobotki, ale i jego szefa.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="news" sub="home"&gt;<br>&lt;tit&gt;Czy nowy minister skarbu i nowy szef &lt;name type="org"&gt;MSWiA&lt;/&gt; będą mieli dostęp do informacji ściśle tajnych?&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;&lt;name type="person"&gt;Oleksy&lt;/&gt; bez tajemnic&lt;/&gt;<br><br>&lt;intro&gt;&lt;name type="person"&gt;Józef Oleksy&lt;/&gt; i &lt;name type="person"&gt;Zbigniew Kaniewski&lt;/&gt; przed powołaniem na stanowiska szefa &lt;name type="org"&gt;MSWiA&lt;/&gt; oraz ministra skarbu nie przeszli wymaganej ustawą o ochronie informacji niejawnych procedury sprawdzającej, gwarantującej im