chromatograficznych lub przeznaczonych do poboru próbek gazów) i pompek mikrodozujących. Rozcieńczenia te były zalecane w Stanach Zjednoczonych (np. "strzykawkowa" metoda oznaczania stężenia odorantów; ASTM D 1391). Są preferowane również przez autorów niniejszej książki.<br>Przebieg pomiarów stężeń odorantów metodą rozcieńczeń dynamicznych został szczegółowo opisany w cytowanej już kilkakrotnie normie europejskiej. Rozcieńczenia dynamiczne polegają na mieszaniu strumienia badanego gazu ze strumieniem czystego powietrza w aparatach zwanych olfaktometrami. Zgodnie z normą, największe rozcieńczenie próbki badanego gazu możliwe do uzyskania w olfaktometrze powinno być większe od najmniejszego co najmniej 213 razy (ok. 8200 razy), przy czym dolna granica tego przedziału nie powinna być większa niż