części dynamicznej i<br>części statycznej, co powoduje, że mamy do czynienia w niej ze zmianami<br>lokalnymi. Część dynamiczna ulega zmianom, a statyczna, czyli stała i<br>niezmienna, ma zapewnić nam jednolitość i jednoznaczność obiektu<br>analizy, czyli chroni obiekt przed zmianą jego natury, a także ma<br>zapewnić ontologiczną jedność istoty systemu. W dynamicznej części systemu <br>istnieją oddziaływania pomiędzy elementami, zachodzą zmiany pomiędzy<br>relacjami, a w efekcie - zmiany w strukturze.<br> "Utożsamienie działania ze zmiennością w czasie prowadzi do<br>konieczności traktowania systemu jako struktury dynamicznej,<br>zmieniającej się w czasie".<br>Uwzględnia się tutaj przede wszystkim procesualność zjawiska<br>dynamizacji, czyli faktycznego uczestniczenia elementów i relacji w<br>realizacji