P(p(), czyli miarę intensywności emisji elektronów o danym pędzie p( (i odpowiedniej energii E(). Po prawej stronie mamy liniową funkcję energii elektronów, pomnożoną przez "czynnik dynamiczny". Przyjmiemy, że wartość M jest stała dla danego rozpadu, tj. że nie zależy od energii elektronu. <br>Założenie to jest rozsądne, ponieważ czynnik opisujący dynamikę przejścia, zależny od stanu początkowego i końcowego jądra ulegającego przemianie, nie powinien zależeć w istotny sposób od kinematyki podziału energii między produkty rozpadu. Należałoby zatem oczekiwać, że wykres zależności <br>&lt;gap&gt; od energii elektronu E( powinien być linią prostą, przecinającą oś poziomą w punkcie E(=E0$;. Wykres ten nosi nazwę wykresu Kurie