Pałac Staszica). Po jego śmierci objął prezesurę Julian Ursyn Niemcewicz. W ciągu lat 30 Towarzystwo powołało do swego grona wszystkich wybitniejszych uczonych pedagogów, prawników i lekarzy, a także osobistości ze świata politycznego. Cieszyło się też protekcją władz Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Pod koniec istnienia liczyło prawie 200 członków.<br>Zebrania dyskusyjne Towarzystwa, podzielonego na dwa wydziały: umiejętności (tj. nauk ścisłych) i nauk (humanistyki), odbywały się parę razy w miesiącu.<br>Towarzystwo ogłaszało konkursy i planowało większe przedsięwzięcia, które nie zawsze dawały się realizować. I tak, zaplanowano opracowanie zbiorowe "Historii narodowej" jako dalszego ciągu Historii Naruszewicza, z czego ukazało się kilka tomów. Wytyczono