tego badania.<br><br>Przeanalizujmy teraz przykład stanowiący ilustrację zastosowania tej metody. Posłużył się nią Rosenberg przy sprawdzaniu trafności hipotez dotyczących dysonansu poznawczego. Chodziło mu głównie o hipotezę głoszącą, iż w warunkach wysokiej nagrody dochodzi do mniejszych zmian postaw niż w warunkach niskiej nagrody, gdyż w pierwszej sytuacji u danej jednostki występuje dysonans o niższym natężeniu niż w drugiej. W badaniach, które potwierdziły tę hipotezę, a przeprowadzonych przez Cohena (por. Brehm, Cohen, 1962), jako nagrody używano określonej sumy pieniędzy. Stawiało to badanych, zwłaszcza tych w warunkach dysonansu o niskim natężeniu (wysoka nagroda pieniężna), w dość dwuznacznej i kłopotliwej, przynajmniej dla części z nich