elementami lękowo obojętnymi da w efekcie wyniki odmienne od pierwotnie otrzymanych, powinno to być dla badacza sygnałem, iż zmienna LPO w tym badaniu nie była czynnikiem obojętnym z punktu widzenia trafności tego badania.<br><br>Przeanalizujmy teraz przykład stanowiący ilustrację zastosowania tej metody. Posłużył się nią Rosenberg przy sprawdzaniu trafności hipotez dotyczących dysonansu poznawczego. Chodziło mu głównie o hipotezę głoszącą, iż w warunkach wysokiej nagrody dochodzi do mniejszych zmian postaw niż w warunkach niskiej nagrody, gdyż w pierwszej sytuacji u danej jednostki występuje dysonans o niższym natężeniu niż w drugiej. W badaniach, które potwierdziły tę hipotezę, a przeprowadzonych przez Cohena (por. Brehm, Cohen