mniejszych zmian postaw niż w warunkach niskiej nagrody, gdyż w pierwszej sytuacji u danej jednostki występuje dysonans o niższym natężeniu niż w drugiej. W badaniach, które potwierdziły tę hipotezę, a przeprowadzonych przez Cohena (por. Brehm, Cohen, 1962), jako nagrody używano określonej sumy pieniędzy. Stawiało to badanych, zwłaszcza tych w warunkach dysonansu o niskim natężeniu (wysoka nagroda pieniężna), w dość dwuznacznej i kłopotliwej, przynajmniej dla części z nich, sytuacji. Mogli oni przecież postrzegać oferowaną im sumę jako próbę przekupienia za dokonanie zmian swoich poglądów, postaw. W ten sposób percepowana sytuacja badawcza wytwarzała (czy ostrożniej: mogła wytwarzać) u osoby badanej zagrożenie, że może