większości prawosławnych#unii brzeskiej (1596). Przyniosła ona wzrost antagonizmów religijnych, a obrona tak zwanych dyzunitów posłużyła za ideologiczny sztandar dość obojętnemu przedtem dla spraw wyznaniowych kozactwu. O ile w XVI wieku różnowiercza elita sejmowa czuła się odpowiedzialna za losy całego państwa, to w następnym stuleciu rządzący nim katolicy zaczęli uważać dysydentów za uciążliwych obywateli drugiej kategorii, tolerowanych w Rzeczypospolitej jedynie z łaski i#do czasu.<br>Pomimo wielu słów skargi i uzasadnionych narzekań księża stanowili jeden z trzech stanów, poczuwających się do odpowiedzialności przed Kościołem i Rzecząpospolitą. Należała do nich także parająca się wojaczką szlachta oraz ludzie pióra: literaci i historycy.<br>"Ogromna