załamaniu się rozpędu rewolucji. U władzy znajdowali się tzw. termidorianie, którzy zmierzali do utrwalenia we Francji zdobyczy burżuazji. Zawarli też pokój z Prusami, przez co uznali milcząco fakt rozbioru Polski, nie zamierzali też drażnić Prus podejmowaniem na serio sprawy polskiej. Gotowi byli, owszem, posłużyć się Polakami, ale tylko jako narzędziem dywersji czy prowokacji, dla szachowania Austrii lub Rosji. Tę samą politykę prowadził od jesieni 1795 r. następny rząd francuski, Dyrektoriat. W szczególności odmawiał on formowania polskich oddziałów wojskowych, by sobie nie krępować rąk w układach o pokój.<br>W jesieni 1796 r. przybył do Paryża gen. Jan Henryk Dąbrowski, jeden z najbardziej