w których krzątali się nadwołżańscy Niemcy, zruszczeni po wiekach. Ten jej okrzyk zwrócił ich uwagę, choć tamci ludzie niekoniecznie musieli go zrozumieć. Stach objął ją ramieniem i poprowadził z wolna.<br>- Daj spokój, mamo. Nie każdy żołnierz ginie na froncie. Rzecz w tym, że my musimy wygrać tę wojnę.<br>- Przeklęłabym tego dziada, co przylazł aż tutaj z tą nowiną o polskim wojsku. Bodajby nogi połamał.<br>- A płakałaś z radości.<br>- Płakałam. Na nic się moje prośby nie zdadzą - zwiesiła głowę. - Przecież wiem, że musisz tam iść.<br>- Rozumiesz mnie. To dobrze.<br><br><br>- Wcale cię nie rozumiem! Gdybym była mężczyzną, nie zostawiłabym dobrowolnie takiej pięknej kobiety