w jednej z dziadowskich pieśni. Wprawdzie jej epilog przestrzegał oszusta: &lt;q&gt;"Pamiętaj, dziadu, że staniesz przed Bogiem i tam ci spiorą d... batogiem"&lt;/&gt;, ale była to raczej humorystyka niż obawa.<br><br>&lt;tit&gt;&lt;q&gt;"Nowy kandydat zajmie jego miejsce"&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>Znawca dziejów, zwyczajów i obyczajów "Ludzi gościńca" - etnograf Bohdan Baranowski twierdzi, że istniały całe rodziny o "dziadowskim" rodowodzie od kilku pokoleń; zawodowe sekrety przejmował syn od ojca, a wnuk od nich obydwu. Potrafili doskonale udawać ślepców, chromych, a już najłatwiej niemowy. Zimowali w domu, a latem wyruszali w trasę: od jarmarku do jarmarku, od odpustu do odpustu, jako że mieli dobrze zakarbowane w pamięci ich terminy, jak