szarpie, Małgośka wyrywa się, z całej siły odpycha Ewę - Jezus Maria! Ewa znika pod wodą! Nie zdążę! Prąd znosi. Zaplątałem się w szuwary! Jest! Jej głowa ponad wodą. Chwytam jej rękę. Już trzymam. Już nie puszczę. Jezus, Maria... Widzę, że ojciec dopadł Małgośki i ciągnie ją na brzeg. <br>Niosę swoje dzieciątko przez księżycową łąkę do domu. Woda z nas spływa. Mokra piżama oblepia jej ciało - jakbym ją nagą trzymał w ramionach. Zalewa mnie fala gorąca i lęk, żeby ona tego nie wyczuła. <br>W pokoju na wieszaku wiszą żałosne strzępy szarej wełny. <br>Co się stało? Strach na wróble? Co to jest? Ojca