wyraźna.<br>Chciałem mieć Bergmana za nauczyciela, spowiednika, przyjaciela - i miałem! A tu ktoś mi ciągle go oddala i mówi: - hola, nie tak prędko, to świat za górami, rzekami, możesz go tylko poznać i trochę zrozumieć, nigdy - żyć w nim. Więc dlaczego tak bliski, skoro daleki?&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Dwa różne spojrzenia&lt;/&gt;<br>Mrocznym stronom dzieciństwa Aleksandra i jasności, w której skąpany jest świat sztuki i ludzie, którzy ten świat zamieszkują, odpowiada w pewnym stopniu jednoznaczny podział gatunkowy: to dramaty i komedie Bergmana. Zawsze zastanawiała mnie radykalna zmiana języka i tonacji, jaskrawa zwłaszcza w twórczości z lat pięćdziesiątych. Wieczór kuglarzy, Siódma pieczęć, Jak w zwierciadle, Twarz