może być niczym więcej niż analizą porównawczą nagromadzonych doświadczeń pozytywnych i negatywnych. Może jedynie stymulować wyobraźnię społeczną - nie może dostarczać żadnych gotowych modeli. <br>Wydaje się, że w celu ustalenia właściwego dla danego kraju projektu narodowej strategii rozwoju niezbędny jest element dyskusji normatywnej opartej na wyraźnie sformułowanej aksjologii, biorącej pod uwagę dziedzictwo przeszłości, ale zorientowanej na przyszłość. Tego rodzaju ogólny projekt mógłby pełnić funkcję kryterium pozwalającego oceniać proponowane rozwiązania i przyjęte ścieżki rozwoju. <br>Pojęcia racjonalności i efektywności tracą bowiem ścisłość, gdy brak strategicznego planowania działań w średnim i długim okresie. Nie powtarzając raz jeszcze błędów centralnego planowania z gospodarki nakazowej musimy jednak