monarszej. Nadział (pomiestje) przypominał beneficjum wczesnokarolińskie. Korzystanie z niego było dożywotne i związane ze służbą monarsze - usunięcie ze służby powodowało odebranie pomiestja. Natomiast jeżeli syn dworianina wstępował na służbę carską, mógł otrzymać pomiestje ojcowskie. W ten sposób kształtowała się dziedziczność pomiestji i powstawała możliwość zatarcia się różnicy między pomiestjem a dziedziczną wotczyną. W XVI wieku jednak ten proces był daleki od ukończenia. <br><br> W tym właśnie stuleciu, po nowych zdobyczach terytorialnych i po rozbudowaniu aparatu państwowego i armii, narastało przeciwieństwo między otaczającą cara arystokracją bojarską a szerokimi rzeszami dworian i zbliżonych do nich położeniem ekonomicznym drobnych właścicieli wotczyn na prowincji, zwanych dziećmi