tematyczne (np. geoekologia turystyki i wypoczynku, geoekologia środowiska rolniczego, miejskiego itp.). Niekiedy traktuje się ją na skutek tego jako sposób widzenia zjawisk zachodzących na powierzchni ziemi lub też - rodzący się paradygmat nauk geograficznych i ekologicznych, co wydaje się nieuzasadnione. Odrębność geoekologii najlepiej można dostrzec porównując jej założenia z założeniami innych dziedzin wiedzy zajmujących się relacjami "człowiek-środowisko". Geoekologia, jak zresztą wskazuje jej nazwa, jest dziedziną wiedzy usytuowaną na pograniczu geografii i ekologii. Przejęła ona wiele terminów, pojęć i założeń teoretycznych wypracowanych przez czołowych teoretyków ekologii: Clementsa i Shelforda (1939), Kershawa (1954), Oduma (1977) lub Soczawę (1979). Paradygmat ekologiczny jest fundamentem geoekologicznego