mu słuszne prawo do sławy twórczego talentu, bo i sam własnorodny geniusz czerpa już w przyrodzeniu, już w religii, już w dziejach, już w gminnych podaniach podnietę do nowych wyobrażeń i wymysłów". W ten sposób, nie po raz pierwszy zresztą, Borowski usiłuje znaleźć to przede wszystkim, co łączy, a nie dzieli i różni sąsiadujące z sobą prądy literackie. Co potwierdza i zapewnia ciągłość procesu historycznego.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br> Wszystkie te uwagi i wnioski powodują, że Borowski zajmuje odrębne, jemu tylko właściwe miejsce w polskiej myśli estetycznoliterackiej początków XIX w., a odrębność tej pozycji wyznaczają, jak to starano się zaznaczyć, cztery właściwości rozważań i refleksji