w 1948 roku<br>staje się obywatelem francuskim. Pomału nazwisko de Staëla zaczyna być<br>znane przez paru malarzy i paru kolekcjonerów; warunki materialne, w<br>których żyje, są wciąż niezmiernie ciężkie. Dopiero w latach<br>pięćdziesiątych, dzięki wystawie w New Yorku, przychodzi sukces nagły i<br>ogromny. Jego obrazy sprzedano na pniu już w dzień otwarcia wystawy.<br>Kolejki czekających ludzi pragnących zwiedzić wystawę. De Staël wraca<br>do Paryża, ma nagle masę pieniędzy. Teraz, bogaty, ma tę samą<br>dezynwolturę, która cechowała go, gdy był biedny: kupuje pałac gdzieś<br>pod Paryżem, wiezie tam swoją żonę i dzieci, potem rzuca wszystko,<br>przewozi ich znowu ciężarówką na południe, zamieszkuje w