odborsuczenia. Trudno, pani dobrodziko. Nikt temu rady nie da.<br> Nibek i Kozdroń klękają przy łóżku z trupami<br><br>&lt;page nr=168&gt;<br><br> WIDMO<br>Pan Maszejko ma rację.<br> Do Kuzyna<br>A ty czytałeś mój dziennik. Skłamałeś nie mówiąc. Powinieneś był mi to powiedzieć pierwszy.<br> KUZYN<br>Tak. Nie bawię się w głupie formalności. Dowiedziałem się z tego dziennika, że mnie jednak kochałaś. I nic mnie to nie obchodzi. Jesteś widmem, prawdziwym widmem. Teraz dopiero przekonałem się o tym.<br> WIDMO<br> uroczyście<br>Tym lepiej dla ciebie. Żegnam cię, Dyapanazy. Żegnam cię, Ignacy. Na zawsze, na zawsze.<br> Wychodzi na lewoZ prawej strony wbiega Marceli<br><br> SCENA TRZYNASTA<br> MARCELI<br> upaprany ciastem.Trzyma w