powiem. Jestem tym, za co mnie uważa Tatiana. Kocham ją. Ją jedną, bo jest kłamstwem, które dosięga szczytu moich własnych kłamstw. Moich kłamstw jest wielość, bo jestem mężczyzną. Ona je łączy i uświęca w jedną wielką bachanalię fałszu. Nie mam już matki i nigdy nie miałem. Dziś zacząłem kochać tę dzierlatkę<br> wskazuje na Zabawnisię<br>i czymże jest to, jak nie jednym z dawnych małych kłamstw, którymi i ciebie okłamałem, moja mamo! Sama byłaś temu winna i kara za to przyjść musi.<br> Joanna z krzykiem wali się. Zabawnisia układa ją na kanapie.Król podbiega do Joanny, ogląda ją i bada<br><br>&lt;page nr=86&gt;<br><br> TATIANA<br> wesoło