chudą lisią twarz o bladej i niezbyt zdrowej cerze. Jej jasne włosy przyozdabiał wianek z werbeny i koniczyny.<br>- No i patrzcie - powiedziała ruda, drapiąc się w udo nad zieloną pończochą. - Nie było co do garnka włożyć, a, ot, żarcie samo przyszło. <br>Nazwana Jagną ciemnolica beknęła, czarny kot zamiauczał. Zgorączkowane oczy dzierlatki w wianku zapaliły się złym ogniem. <br>- Wybaczenia upraszamy za najście - ukłonił się Szarlej. Był blady, ale nieźle nad sobą panował. - Przepraszamy szanowne i wielce łaskawe panie. I proszę sobie nie przeszkadzać. Żadnych subiekcji. My tu przypadkiem. Całkiem niechcący. I już sobie idziemy. Już nas nie ma. Jeśli łaskawe panie pozwolą