stanowił on tylko uzupełnienie pierwszego imienia. Karania dzieci prawie nie znano. Od szóstego roku życia chłopcy ćwiczyli się w strzelaniu z łuku i we władaniu inną bronią, dziewczynki w tym wieku zaczynały pomagać swoim matkom w codziennych zajęciach. Okres dojrzewania kończył się u chłopców wraz pojawieniem się zmaz nocnych, u dziewcząt zaś, gdy rozpoczęły miesiączkowanie; wymagało to ich odosobnienia w specjalnym domu przez dziesięć dni. Oświadczyny i zawarcie małżeństwa odbywało się według dość prostego schematu. Po uzgodnieniu decyzji z ukochaną młodzieniec przybywał do jej rodzinnego domu, niosąc w ręce kawałek płonącej kory. Jeżeli rodzice dziewczyny nie mieli nic przeciwko narzeczonemu córki