w Krakowie, Tadeusza Seweryna. Etnograf, ale i plastyk, o dużej wrażliwości estetycznej podjął w latach trzydziestych badania nad malowankami Zalipia. Zetknął się wówczas z wybitnie uzdolnioną dziewczyną - Rozalią Barańską, i zaproponował jej, by namalowała kilka świętych obrazów. Speszyła się, bo nikt na wsi obrazów nie malował. - Tylko nie kopiuj! - przestrzegał dziewczynę Seweryn. Po paru tygodniach Barańska przywiozła obrazy do Krakowa. Były świetne, ciekawie wprowadzające dekoracyjne motywy kwiatowe w kompozycję. Wtedy Seweryn powierzył jej dekorację malarską ścian kaplicy w tarnowskim seminarium nauczycielskim, a później i inne, podobne zadania. Seweryn miał już spory autorytet, wydawał książki o sztuce ludowej, widziano w nim przyszłego