nad tą robotą. Zamglone słońce <br>wynurzywszy się ukazało im bliski brzeg Kaudy. Ale na wyspie nie znaleźli portu. <br>Morze było ciągle rozkołysane: miotało okrętem jak dziecko zabawką, którą tacza <br>po stole. Ledwo zrobiło się jasno, wiatr wzmógł się. Wzrastał teraz z godziny <br>na godzinę, zamieniał się w orkan. Znowu był dziki i potężny jak poprzedniego <br>dnia. Nie mogli zrobić nic poza nadstawieniem mu rufy, on zaś bił w nich falami, <br>starał się poszarpać zwinięte żagle i potargać liny. Czasami na chwilę zmieniał <br>kierunek i wtedy szklista żółtozielona woda, opluta pianą, zwalała się na pokład. <br>Marynarze pracowali w ustawicznej obawie, że fale