gaz pod rondelkiem.<br>Po śniadaniu ona poszła do łazienki, a ja znów zasnąłem. Po południu słońce zaczęło mi świecić w oczy, obudziłem się. Weronika siedziała na foteliku obok łóżka i bez ruchu patrzyła na mnie. Wziąłem ją za rękę - miała na sobie niebieski sweter, włożony na gołe ciało i wytarte dżinsy. Przesiadła się na łóżko i przytrzymała mnie za obie ręce.<br>- Powiedz...<br>- Coś dziwnego.<br>- Jeszcze powiedz...<br>- Jakbym z kimś biegł bardzo szybko, coraz szybciej w dół i w dół, wiedząc, że gdzieś trzeba będzie ostro skręcić, bo dalej prosto jest przepaść. I ten ktoś, pewno ty, ciągnął mnie za rękę i