czasu padały na nią cienie pojedynczych drzew. Nie pytając smoka o zgodę, wylądowałam na szerokim konarze.<br>- I co teraz? - spytałam słabo.<br>- Hiacynta sprząta w chacie, On wspina się na drzewa, a my musimy pomyśleć o zorganizowaniu jakiegoś miłego noclegu - odparł maszerując po gałęzi.<br>Nie minęło wiele czasu, a Smocurek odkrył dziuplę. Na jej dno rzuciliśmy trochę liści. Już zasypiałam, gdy coś mi przyszło do głowy:<br>- A On nie wyczuje nas tutaj?<br>- Nie. Jesteśmy na wodnym drzewie - dodał wyjaśniającym tonem i zapadł w drzemkę.<br>Leżałam obok niego, wpatrując się w roziskrzone niebo. Moje myśli pofrunęły w stronę Hiacynty i Zachariasza. Noc, mimo