a używanych niejednokrotnie i dzisiaj w lecznictwie jak np. mięta pieprzowa, olej rycynowy, opium, drożdże, czosnek i inne.<br> Dzieło lekarza greckiego z Małej Azji Pedaniosa Dioskuridesa, który żył w I wieku n. e. pod &lt;page nr=192&gt;tytułem &lt;hi rend="italic"&gt;Peri hyles iatrikes (O rnaterii leczniczej)&lt;/&gt;, podaje około 800 surowców leczniczych głównie roślinnych, jak np. dziurawiec, kopytnik, anyż, bazylia i inne. <br> W okresie wpływów kultury arabskiej (w. VIII-XIII po Chr.) znanych było ok. 1400 surowców leczniczych, w tym sporo już z Azji południowej i południowo-wschodniej, jak np. bawełna, cytryna, imbir, kamfora, trzcina cukrowa i inne. Liczba ta wzrosła znacznie, zwłaszcza w okresie odkrywania nowych