zrodziła się nie z pragnienia szczęścia i sprawiedliwości, ale z działania ciemnych sił podświadomości i przypadku.<br>Jest ona bowiem u Gombrowicza dzieckiem niedojrzałości i bezkształtu.<br>To co niecodzienne, nie do wiary, fascynujące tryska ze źródeł - co tu gadać - patologicznych. Chorobliwe jest podniecenie pułkownika ("tym bardziej, że obok siedziała jego narzeczona"); dziwaczna reakcja frustracyjna żony rannego; do leczenia nadaje się paniczny strach pierwszego z panów, co skaczą na ramiona sąsiadek, podobnie jak jawnie seksualny fantazmat drugiego. Cóż powiedziać o epileptyku. A przecież ze złożenia tych osobliwych impulsów powstaje oszalała parada tłumu, dziwaczny "balet" finału! Krótko mówiąc, niezwykłość zdarzeń zostaje przedstawiona jako wyraz