oceny wypadków, przebywa w świecie bardziej podobnym do halucynacji, niż do jawy. Funkcje rozsądku są całkowicie zahamowane. Wbrew popędom samozachowawczym, które nakazywałyby raczej ucieczkę razem z całą zamożną Moskwą, do której Pierre jako arystokrata należy - płynie przeciwko fali i zostaje. Mglisty i niezrozumiały dla niego samego imperatyw krystalizuje się w dziwaczne postanowienie: oto Pierre postanawia zasztyletować Napoleona, jako sprawcę wszystkich nieszczęść ojczyzny. W prawdziwość tego postanowienia sam niezupełnie wierzy. Wszystko odbywa się, jak byśmy dzisiaj powiedzieli, w podświadomości. Istotne motywy pozostania są mu nie znane - ale gdzieś głęboko tkwiąca solidarność z losami całego narodu i pragnienie ofiary (nie bez rozrzewnienia nad