się przyjaźnie, wyszedł na jego spotkanie i sam otworzył drzwi. Chirurg Tamten przywitał się z nim szczerze i serdecznie, a Widmar smętnie popatrzył w jego oczy piękne i żółte.<br>- Jak pańskie serce?<br>- Och, lepiej o tym nie mówmy - i Widmar przepuścił przed siebie gościa.<br>Nad miastem sunęły cytrynowe chmury i dziwna, krwawa mgła kłębiła się na zachodzie. Z gorącego południa mknęły kudłate obłoki, dopędzały się wzajemnie i zlewały się nad miastem w brudną lawinę. Potem znowu rozpraszały się, toczyły po niebie mgliste kule i znikały na zachodzie w czerwonym dymie.<br>Na ulicy Batorego koło pomnika wielkiego męża stanu rosły modrzewie i