nagle zdajemy sobie sprawę, że wyrastają między nami zamknięte drzwi do łazienki. Znamy je, ale nie wiemy, co też się za nimi dzieje.<br>W takim przypadku jesteśmy bardzo samotni. Najgorsza samotność jest wśród ludzi. Przypomina mi to sytuację, gdy pewna dziewczyna została przez pomyłkę - a może dla żartu? - zamknięta za dźwiękoszczelną szybą. Widać ją było doskonale, ale żaden dźwięk nie miał prawa przedostać się przez szybę. Widzieliśmy ją, jak położyła palce na szybie i coś krzyczała. To nie jest tak, jakby wyłączyć głos z telewizora. To coś gorszego. Ona krzyczała, a nam wydawało się, że krzyczy na nas, krzyczy rozcapierzonymi palcami