niż król]" (servi aliorum hominum) i "niewolnicy należący do innych wojowników [niż król] (servi aliorum exercitalium) traktowane były jak synonimy i występowały naprzemiennie. Także Liutprand operował zamiennie pojęciami wolnego człowieka (quis liber homo), Longobarda (quis Langobardus) i wojownika (eremannus, exercitalis)63. Wyrażenie minima persona qui exercitalis homo esse invenitur w edykcie z 724 r. zdaje się jednak wskazywać na szczególny sposób postępowania: zanim uznano, że "najmniejszej osobie" przysługuje wergeld w wysokości 150 solidów, należało zbadać i ustalić, czy był to wojownik. Ottorino Bertolini wnosił z tego, że jednak nie każdy wolny był wojownikiem, gdyż niektórym materialny niedostatek nie pozwalał zaopatrzeć się